Ben çocukken,klimalarla değil odun kömürle ısınırdık.Her evin köşesinde bir soba vardı.
Annem üzerinde kestane pişirir odayı kestanenin mis kokusu sarardı...
Okuldan eve ıslak gelir (karda yuvarlana yuvarlana eve geldiğimiz için) :)
sıcacık sobanın önünde ısınırdık.
Babamın eve gelmesini sabırsızlıkla beklerdik.Tüm aile keyifli bir akşam yemeği yerdik.
Ben elektrikler kesilsin diye hep dua ederdim.Çünkü elektrikler kesilince tüm aile uzun uzun, keyifli
sohbetler ederdik.Babam bize başından geçen olayları hikayeleştirerek anlatırdı.Onu dinlemek en
büyük keyfimdi.Şimdi ki gibi herkesin elinde bir telefon,tablet yoktu.İyi ki de yoktu.
Biz çocukluğumuzu doya doya yaşadık çünkü.
Ailenizle sohbet etmek için neyi bekliyorsunuz.Bırakın artık elinizden telefonu tableti.
Birbirinizin yüzüne bakın,halini hatırını sorun sevdiklerinizin.Dertlerini dinleyin.
Sevinçlerini paylaşın.
Bırakın artık telefonu tableti sarılın birbirinize,öpün koklayın çocuklarınızı.
Elektriklerin kesilmesini beklemeyin :) sohbet etmek birbiriniz yüzüne bakmak için....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder